Ogrzewanie

Ogrzewanie

Mimo, że klimat w regionie w którym żyjemy ulega stopniowemu złagodzeniu (dzieje się to niemal na naszych oczach), to jednak każdy dom musi być wyposażony w dobraną do jego wielkości i kubatury instalację grzewczą. Metod jest wiele, ale można bez chwili zastanowienia powiedzieć, że najpopularniejszą formą ogrzewania domów jednorodzinnych jest instalacja c.o.

Instalacje centralnego ogrzewania stosowane w budynkach mogą różnić się ze względu choćby na rodzaj zastosowanego paliwa. Wykorzystuje się między innymi olej opałowy, paliwa stałe lub gaz. Podgrzana w kotle woda jest przekazywana do grzejników, gdzie oddaje ciepło, a następnie wraca do pieca kończąc cykl. Zależnie od rodzaju instalacji grzewczej, temperatura wody może zawierać się w granicach 45-55° C (instalacje niskotemperaturowe) lub dochodzić nawet do 95° C w przypadku instalacji wysokotemperaturowej. W tej drugiej sytuacji należy pamiętać o tym, żeby materiał, z którego wykonane są elementy instalacji (rury, złączki) był odporny na działanie wysokiej temperatury. Przepływ wody w instalacji centralnego ogrzewania może być grawitacyjny lub wymuszony za pomocą pompy cyrkulacyjnej. Wykonując ogrzewanie nie można również zapomnieć o zabezpieczeniu całej instalacji przed niekontrolowanym wzrostem ciśnienia, który mógłby spowodować awarię całego systemu i np. zalanie pomieszczeń w domu. Zabezpieczeniem przed tym zagrożeniem jest zastosowanie przeponowego naczynia zbiorczego (w instalacji zamkniętej) lub otwartego naczynia wzbiorczego (w instalacji otwartej).

Prowadzenie przewodów w instalacji centralnego ogrzewania może odbywać się na różne sposoby. Pierwszy z nich, czyli system dwururowy, posiada przewody zasilające i powrotne ułożone równolegle koło siebie. W systemie jednorurowym przewód zasilający poprowadzony jest przez kolejne grzejniki, aż do umieszczonego najdalej od źródła ciepła. Stamtąd woda wraca do kotła, gdzie jest ponownie podgrzewana. Należy pamiętać, że w tym rozwiązaniu temperatura wody, która zasila kolejne grzejniki ulega stopniowemu obniżeniu, dlatego ich powierzchnie grzejne muszą być odpowiednio większe.

Rury grzewcze w systemie c.o. prowadzone są najczęściej natynkowo. Osadza się je w obejmach, które następnie przekręca się do ściany lub stropu. Jeśli chodzi o materiał z którego są wykonane, to może to być tworzywo lub taśma stalowa. Podpory wykonane z metalu muszą posiadać podkładkę z gumy lub pianki, które stanowią zabezpieczenie przed mechanicznym uszkodzeniem rur. Rozmieszczenie obejm może być różne, zależnie od rodzaju systemu grzewczego.

Po wykonaniu wszystkich prac montażowych sprawdzana jest zgodność instalacji z projektem oraz działanie całego układu. Przeprowadzane są dwie próby, których zadaniem jest wykazanie szczelności systemu. Najpierw instalację wypełnia się wodą zimną, a następnie gorącą. Cały układ poddawany jest regulacji, polegającej między innymi na pomiarze temperatury zasilania i powrotu, sprawdzeniu działania grzejników, a nawet określeniu temperatury w pomieszczeniach. Warto wspomnieć, że przy instalacji wykonanej z tworzyw sztucznych nie jest wymagane prowadzenie zabiegów konserwacyjnych. W przypadku zastosowania (choć obecnie jest to już bardzo rzadko praktykowane) rur stalowych, należy zadbać o ich odpowiednią ochronę przed rdzewieniem, stosując na przykład specjalne inhibitory korozji.

Poza wymienionymi wcześniej elementami jest jeszcze jeden, o którym trzeba koniecznie wspomnieć, czyli grzejniki. Wybierając konkretne modele trzeba się oczywiście kierować ich estetyką, dany produkt musi pasować do aranżacji danego pomieszczenia. Oprócz designu trzeba zwrócić oczywiście uwagę na parametry stricte użytkowe takie jak moc grzewcza, materiał wykonania grzejnika, jego konstrukcja, a także pojemność wodna. Obecnie najczęściej stosowanymi grzejnikami są te wykonano ze stali, aluminium lub żeliwa.

Grzejniki stalowe mogą mieć różne kształty, jednak najczęściej spotyka się modele płytowe. Najczęstszą barwą jest biel, ale w ofercie producentów można znaleźć egzemplarze w różnych kolorach, jednak na ogół wymaga to dopłaty. Jeśli chodzi o wielkość to jest ona mocno zróżnicowana - wysokość to najczęściej 30-90 cm, długość 30-300 cm, a grubość 5-17 cm. W przypadku zastosowania w instalacji c.o. grzejników płytowych, należy pamiętać, że stawiają one stosunkowo duży opór przepływającej wodzie, dlatego powinny być użytkowane w układach ze wspomaganiem obiegu (z pompką cyrkulacyjną). Mimo postępu technologicznego (wyższa jakość zabezpieczeń antykorozyjnych), grzejniki ze stali są wrażliwsze na jakość wody krążącej w instalacji, dlatego raczej nie należy ich stosować w systemach otwartych. Zaletą grzejników płytowych jest niewielka pojemność wodna, co ułatwia m.in. regulację temperatury (szybsza reakcja na zmianę ustawień), co przekłada się bezpośrednio na oszczędności.

Drugim najczęściej spotykanym rodzajem grzejników są modele wykonane z aluminium. Posiadają one budowę członową, a ze względu na ich kształt tworzą niemal płaską powierzchnię, z niewielkimi szczelinami. Ze względu na właściwości aluminium, grzejniki tego rodzaju nie korodują, więc sprawdzą się świetnie również w instalacji otwartej.