Kanalizacja i odwodnienia

Kanalizacja i odwodnienia

Kanalizacja (wewnętrzna) to system, którego zadaniem jest odprowadzenie ścieków poza obiekt. Warto, aby cała instalacja była wykonana w sposób należyty, bo jej nieprawidłowe działanie - choć nie tak niebezpieczne jak usterka np. instalacji gazowej - wpłynie na komfort mieszkania w danym budynku. Usunięcie ewentualnych wad stanie się problematyczne ze względu na trudny dostęp do kanalizacji, który wymaga nieraz kucia ścian, posadzki albo rozkopywania ogrodu. Poza oczywistościami w stylu wyboru sprawdzonej ekipy fachowców, warto również pokusić się o wykonanie projektu. Uwzględni on wszystkie, niezbędne parametry takie jak choćby długość rur, ich średnice, wartość procentową spadków itp. Oczywiście nie można zapomnieć także o jakości zastosowanych materiałów oraz innych elementów wchodzących w skład systemu kanalizacyjnego. Tak jak wspominaliśmy, raz wykonana kanalizacja musi spełniać swoją funkcję przez lata, dlatego kręgi, pokrywy, włazy, syfony oraz redukcje gumowe muszą być odpowiednio trwałe; nie warto oszczędzać w tej kwestii.

Podczas wykonywania systemu kanalizacyjnego trzeba pamiętać, że im bliższe umiejscowienie urządzeń sanitarnych koło pionu, tym lepiej. Nie powinno to być więcej niż 1 m (w przypadku misek ustępowych) oraz 3,5 metra przy innych urządzeniach. Przewody układa się z przynajmniej dwuprocentowym spadkiem. Jeśli występuje taka konieczność, można zwiększyć długość podejścia, ale przy zwiększeniu jego średnicy. Innym sposobem jest stworzenie dodatkowej wentylacji podejścia, co zapobiegnie "wysysaniu" wody z syfonu. Jest to efektywne rozwiązanie, jego minusem jest jednak dość wysoka trudność wykonania. Warto też pamiętać, że dłuższe podejścia muszą być wyposażone w rewizje, które pozwalają na wyczyszczenie rury. Podejścia powinny być włączone do pionów pod kątem maksymalnie 45 stopni. Poza tym, aby umożliwić ściekom możliwość przesuwania się pod własnym ciężarem, przewody muszą mieć spadek w zakresie od 2 do 15%.

Piony kanalizacyjne wykonane z tworzywa sztucznego nie powinny być prowadzone na powierzchni, ponieważ nie tłumią one w odpowiedni sposób dźwięku przepływających ścieków. Aby wyciszyć hałas, warto zastosować otulinę z wełny mineralnej oraz zabudować ją dodatkowo płytami kartonowo-gipsowymi. Na rynku można znaleźć także rury wykonane ze specjalnego tworzywa, które tłumi dźwięki lepiej niż standardowe modele.

Warto pamiętać również o takim zamocowaniu rur, aby zapobiec ich odkształceniu pod wpływem temperatury. Na poziomie stropu rury łączy się na sztywno, natomiast między stropami umieszcza się je w obejmach (odstęp co około 1 metr), co umożliwia swobodne przesuwanie się rury wewnątrz obejmy.

W instalacji kanalizacyjnej występują również poziomy kanalizacyjne, czyli przewody odpływowe. Ich zadaniem jest zebranie ścieków z pionów oraz doprowadzenie ich do szamba, przydomowej oczyszczalni lub sieci kanalizacyjnej. Rury w pomieszczeniach nieogrzewanych powinny być zaizolowane - świetnie sprawdzą się do tego celu maty z wełny mineralnej. Efektem "ubocznym" takiego rozwiązania będzie dodatkowe wyciszenie kanalizacji.

Odwodnienia to często zaniedbywany element podczas budowy domu, co jest błędem, ponieważ pozwala na uniknięcie uciążliwego błota oraz kałuż na podwórzu, poza tym pozwala na ochronę ścian i fundamentów przed zamoknięciem.

Odwodnienie liniowe to tak naprawdę system połączonych ze sobą korytek. Wszystkie połączenia uszczelnia się zgodnie z wytycznymi producenta, za pomocą kleju mrozoodpornego albo uszczelniacza. Część korytek została wyposażona w pióra i wpusty, co ułatwia łączenie. Najczęściej spotykaną szerokością korytek jest 10 cm, natomiast ich wysokość waha się od 7,5 do 15 centymetrów. Jeśli chodzi o kształt korytek to spotyka się przede wszystkim modele o przekroju w kształcie litery U lub V. Wąska część korytka ma na celu poprawienie szybkości przepływu wody nawet podczas mniejszych opadów, poza tym pozwala całemu systemowi na samooczyszczenie. Materiałami wykorzystywanymi najczęściej do produkcji odwodnień liniowych są beton tradycyjny, polimerobeton, beton z dodatkiem włókien szklanych, a także tworzywa sztuczne o zwiększonej wytrzymałości mechanicznej. Czasami spotyka się wzmocnienia krawędzi stalową blachą. Do zamknięcia kanałów stosuje się specjalne zaślepki (ścianki czołowe).

Oprócz korytek do budowy odwodnienia niezbędne są specjalne kratki (ruszty). Wykonuje się je najczęściej z żeliwa lub stali, czasami można też spotkać modele z tworzywa sztucznego. Ruszty przymocowuje się do korytek za pomocą śrub lub zatrzasków. Wybierając korytka od odwodnień należy też odpowiedzieć na pytanie w jakich warunkach będą użytkowane. Ma to o tyle duże znaczenie, ponieważ korytka produkuje się w kilku klasach odporności na obciążenia. W zastosowaniach domowych wybiera się najczęściej klasy A15 (piesi, rowerzyści, obszary zielone) oraz B125 (dopuszczalny ruch samochodowy). Poza wspomnianymi elementami producenci oferują także skrzynki odpływowe, do których spływa woda zgromadzona przez poszczególne kanały odwodnienia. W jej dolnej części znajduje się otwór przez który zebrana woda może przepłynąć np. do kanalizacji albo zbiornika, w którym gromadzona jest deszczówka.